Ταχυκαρδία με ευρέα QRS συμπλέγματα μετά από χορήγηση αντιαρρυθμικών για κολπική μαρμαρυγή

Γυναίκα 70 ετών, με ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης, χωρίς δομική καρδιακή νόσο με πολλαπλά επεισόδια παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής (Εικ. 1) από 10ετίας που αντιμετωπιζόταν με αντιαρρυθμική αγωγή με προπαφενόνη 450 mg /ημερησίως και αντιπηκτική αγωγή με ασενοκουμαρόλη. Παρά την αντιαρρυθμική αγωγή παρουσίαζε υποτροπιάζοντα επεισόδια ΚΜ. Σε ένα εξ αυτών έλαβε επιπλέον 300 mg προπαφενόνης και εν συνεχεία 100 mg φλεκαϊνίδης, κατόπιν οδηγίας του γιατρού, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των συμπτωμάτων και τη διακομιδή της σε εφημερεύον νοσοκομείο με ταχυκαρδία ευρέων QRS συμπλεγμάτων (Εικ. 2). Στο νοσοκομείο αντιμετωπίσθηκε με ενδοφλέβια χορήγηση αμιωδαρόνης και τελικά λόγω της αιμοδυναμικής επιβάρυνσης σε ηλεκτρική ανάταξη.

Τα αντιαρρυθμικά φάρμακα μόνα και πολύ περισσότερο σε συνδυασμό, προκαλούν καθυστέρηση της αγωγής στο σύστημα His-Purkinje γεγονός που αμβλύνει τα ΗΚΓικά διαφοροδιαγνωστικά κριτήρια υπέρ της υπερκοιλιακής προέλευσης της ταχυκαρδίας¹. Η λανθασμένη διάγνωση κοιλιακής ταχυκαρδίας συνήθως συνοδεύεται με περαιτέρω χορήγηση αντιαρρυθμικών (στην προκειμένη περίπτωση αμιωδαρόνη), που μπορεί να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερα προβλήματα (αιμοδυμναμική επιβάρυνση, παράταση του QT διαστήματος , πολύμορφη κοιλιακή ταχυκαρδία).

Στην ασθενή διακόπηκαν τα αντιαρρυθμικά και υποβλήθηκε σε επέμβαση κατάλυσης με καθετήρα που περιλάμβανε απομόνωση των πνευμονικών φλεβών και γραμμή αποκλεισμού στον δεξιό ισθμό (Εικ. 3, Βιντεο 1 https://www.youtube.com/watch?v=i1kJ0o4PG5g ). Εννέα μήνες μετά είναι ελεύθερη επεισοδίων και συμπτωμάτων, χωρίς αντιαρρυθμικά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Crijns HJ, van Gelder IC, Lie KI. Supraventricular tachycardia mimicking ventricular tachycardia during flecainide treatment. Am J Cardiol 1988;62:1303–6
Brugada P, Brugada J, Mont L, Smeets J, Andries EWI. A new approach to the differential diagnosis of a regular tachycardia with a wide QRS complex. Circulation 1991;83:1649.

Εικόνα 1

Ρυθμική ταχυκαρδία ευρέων συμπλεγμάτων με συχνότητα 175σ/λ., μορφολογίας LBBB, με αριστερό άξονα (-60^ο). Τα ΗΚΓικά διαφοροδιαγνωστικά κριτήρια είναι ασαφή, λόγω της επιδράσεως των αντιαρρυθμικών. Το εύρος του QRS (170ms) και η απόσταση από την αρχή του R μέχρι το ναδίρ του S στη V1 (80ms) είναι υπέρ κοιλιακής ταχυκαρδίας, με βάση τα κλασσικά κριτήρια, ενώ αντίθετα, τα κριτήρια του Brugada² υποδεικνύουν υπερκοιλιακή προέλευση.

Εικόνα 2

Απομόνωση των δεξιών πνευμονικών φλεβών (Βιντεο ). Αποσύνδεση του δυναμικού της ΠΦ κατά την διάρκεια της κατάλυσης (Α) και έκτοπη, διαχωρισμένη ηλεκτρική δραστηριότητα (Β) στην δεξιά άνω ΠΦ.